Klauzula rebus sic stantibus a koronawirus

Rozprzestrzenienie się epidemii koronawirusa wpływa w istotny sposób na funkcjonowanie wielu uczestników obrotu gospodarczego. W przypadku szeregu całych branż obowiązujące zakazy spowodowały spadek przychodów do zera. Przedsiębiorcy związani wieloletnimi umowami coraz częściej upatrują rozwiązania problemu poprzez odwołanie się do klauzuli rebus sic stantibus (art. 357¹ KC). Niniejszy wpis jest zarysem istotnych zagadnień związanych z jej potencjalnym zastosowaniem.

Dowód przebywania pozwanego pod adresem wskazanym w pozwie w świetle art. 139¹ KPC

Na mocy ustawy z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1469) wprowadzono istotne zmiany w procedurze doręczenia pozwu. Celem nowej regulacji było ukrócenie praktyki prowadzenia sporów zaocznych w sytuacji, kiedy pozwany, formalnie prawidłowo zawiadomiony po dwukrotnej awizacji, nie wiedział nawet o toczącym się procesie. W dobie powszechnej migracji ludności oraz braku istnienia rejestru adresów do doręczeń dla osób fizycznych ustalenie miejsca przebywania pozwanego może okazać się istotną przeszkodą dla powoda. Znowelizowana procedura, jakkolwiek eliminuje patologiczne quasi- procesy bez udziału pozwanego, stanowi zarazem furtkę do jego skutecznego przedłużenia.

Nowelizacja Prawa własności przemysłowej z 20 lutego 2019 r. – rozszerzenie katalogu podmiotów odpowiedzialnych za naruszenia praw do znaków towarowych

Od 22 lutego 2019 r. na podpis Prezydenta oczekują uchwalone w dniu 20 lutego 2019 r. zmiany do obowiązującej od 2000 r. Ustawy prawo własności przemysłowej. Wprowadzone modyfikacje – oprócz m.in. rozszerzenia definicji znaku towarowego – dotyczą również rewolucyjnego wręcz wprowadzenia odpowiedzialności podmiotów świadczących usługi na rzecz naruszycieli praw do znaków towarowych.

Dwuletni termin na wystąpienie z roszczeniami związanymi z OOU niezgodny z Konstytucją

7 marca 2018 r. Trybunał Konstytucyjny w wyroku K 2/17 orzekł, iż art. 129 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska jest niezgodny z konstytucją. Przypomnieć należy, iż w/w przepis przewiduje dwuletni okres na wystąpienie z roszczeniami (odszkodowanie lub wykup), przy czym termin ten liczony jest od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości. W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich, rygorystyczny dwuletni termin prekluzyjny (tj. niepodlegający przedłużeniu ani przywróceniu), jest zbyt krótki i przez to niezgodny z ustawą zasadniczą.

Istotnym jest, iż TK odroczył w czasie utratę mocy obowiązującej art. 129 ust. 4 POŚ wskazując, iż traci on moc obowiązującą z upływem 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw. W praktyce, rozwiązanie takie budzi uzasadnione wątpliwości co do stosowania przepisu formalnie jeszcze obowiązującego, ale uznanego za sprzeczny z Konstytucją. 

Sąd Najwyższy wydał 8 grudnia 2017 r. uchwałę w sprawie III CZP 74/17, która może wiele zmienić w dotychczasowej praktyce orzeczniczej i rozwiać istniejące wątpliwości, spotęgowane treścią uchwały SN wydanej w 2015 roku w sprawie III CZP 67/15. Omawiana Uchwała jest wynikiem skierowanego przez Sąd Okręgowy w Gliwicach zapytania prawnego, w którym sąd powziął wątpliwość co do sposobu obliczania terminów przedawnienia.

Wiele serwisów internetowych opiera się na rozpowszechniania utworów pobieranych automatycznie z innych serwisów (kanały RSS). Podmioty gromadzące takie treści wskazują, że :

• udostępnienie treści za pośrednictwem kanałów RSS stanowi rozpowszechnianie utworów zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych
• umieszczanie na witrynie internetowej treści stanowiących wpisy osób prowadzących np. blogi internetowe stanowi rozpowszechnienie utworów zgodnie z art. 29 PrAut.

Powyższa interpretacja jest błędna:

Zamieszczamy poniżej wzór standardowego sprzeciwu od nakazu zapłaty do wykorzystania w sprawach przedawnionych długów uczelnianych z powództwa m.in. KGPN.

UWAGA: poniższy wzór nie jest aktualizowany na bieżąco i nie uwzględnia argumentacji dot. uchwały Sądu Najwyższego wydanej w sprawie III CZP 67/15 ani III CZP 74/17. Taka argumentacja podnoszona jest dopiero w kolejnych pismach. Teza Uchwały II CZP 67/15 wskazuje, że w okresie przed dniem wejścia wżycie ustawy nowelizującej ustawę Prawo o szkolnictwie wyższym, miał zastosowanie dziesięcioletni termin przedawnienia. W samym uzasadnieniu SN wielokrotnie podkreśla zaś znaczenie normy intertemporalnej zawartej w ustawie nowelizującej, która wprowadziły trzyletni termin przedawnienia, w tym co do umów zawartych przed 2014 rokiem. Aby uzyskać aktualny wzór i pomoc skontaktuj się z nami natychmiast po otrzymaniu nakazu zapłaty,

Polecamy także lekturę zapadłych w podobnych sprawach orzeczeń (wybrane orzeczenia są także dostępnych na niniejszym blogu), artykułów prasowych dotyczących KGPN oraz poradnik.

Antyranking kwiaciarni, salonów fryzjerskich, kosmetyczek, dentystów, zakładów pogrzebowych, biur rachunkowych, księgowych, aptek (rzetelnych lub nie) i in. - uwaga na oszustów

Poniżej załączam wzór sprzeciwu w przypadku otrzymania nakazu zapłaty w sprawie rzekomego umieszczenia firmy w ranking kwiaciarni, salonów fryzerskich, aptek, kosmetyczek, księgowych, dentystów czy też nawet zakładów pogrzebowych - do dostosowania w zależności od potrzeb. 

Z przyjemnością pomożemy każdej osobie, która padła ofiarą podobnego rankingu. Prosimy tylko o niezwłoczny kontakt i przesłanie zdjęć/skanów nakazu zapłaty i pozwu. Prosimy także o ostrożność w kopiowaniu treści poniższego wzoru sprzeciwu - nie aktualizujemy poniższego wzoru na bieżąco. Od czasu jego powstania taktyka powoda mogła się zmienić, może także podnosić nowe argumenty (treść tego wpisu i wzoru jest znana powodowi). 

Informacyjnie polecamy także następne artykuły:

1. Dzienniku Internautów ("Umowę z tymi serwisami zawrzesz "wyświetlając stronę". Uwaga na internetowe rankingi fryzjerów, kwiaciarni itd."), 
2. Gazecie Prawnej (Kolejny raz próbują wyłudzać pieniądze od firm),
3. Gazecie Wrocławskiej ("Bezpłatny" katalog firm? Mogą z Ciebie zedrzeć kilkaset złotych!) 
4. wyborcza.pl (Jedno kliknięcie i płacisz 490 zł. Uwaga na pseudokatalogi firm!) oraz na
5. Portal Farmaceutyczno Medyczny (Uwaga na portal "Rzetelne apteki" ! Kliknięcie kosztuje!)
6. wyrok Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum XI GC 1218/17 z 14 lutego 2018 r

Jeśli czytasz ten post, zapewne odkryłeś lub odkryłaś ostatnio, że Twoje zdjęcie zostało wykorzystane bez Twojej wiedzy i zgody. Krok po kroku wyjaśnimy Ci, co zrobić i dlaczego nie warto się poddawać.

1. Co mam zrobić?

Po pierwsze, ustal dane, które mogą być przydatne w dochodzeniu Twoich praw. Sprawdź, kto wykorzystał Twoje zdjęcie oraz w jaki sposób doszło do jego publikacji (Facebook, strony internetowe, materiały drukowane etc.). Zabezpiecz dowody- zapisz treść stron internetowych do pliku, zrób printscreeny (najlepiej w obecności świadka), zbierz materiały drukowane.

2. Czy to prawda, że aby zabezpieczyć dowody, muszę iść do notariusza?

Nie, nie jest to prawdą. Orzecznictwo sądowe przyjmuje, że dowodem w sprawie może być również zrzut ekranu czy zapis witryny do pliku. Sporządzenie tzw. protokołów stanu faktycznego u notariusza (lub komornika) jest stosunkowo kosztowne. Jakkolwiek protokół notarialny czy komorniczy jest najbardziej wiarygodnym dowodem, to w praktyce (pieniądze i czas) lepiej zabezpieczyć dowody we własnym zakresie.

"... opisując rzekomą nieświadomość oskarżonego Z. P. Sąd posługuje się argumentem prawnym o rzekomym braku konieczności weryfikacji praw do znaku towarowego przez producentów opakowań. Wykładnia prawidłowa, dominująca w piśmiennictwie wskazuje, że „W kontekście ustawowych zasad jawności rejestru znaków towarowych (tj. tych znaków, na które zostały udzielone prawa ochronne), jego powszechnej dostępności oraz domniemania znajomości i prawdziwości wpisów dokonywanych w przedmiotowym rejestrze, należy uznać, iż zgodnie z wykładnią przepisu art. 288 ust. 3 i 4 u.p.w.p, nikt nie może zasłaniać się ich nieznajomością. Ustawowe domniemanie znajomości i prawdziwości wpisów do rejestru znaków towarowych odgrywa istotną rolę przy ocenie znamion strony podmiotowej czynu zabronionego. Oznacza to, że osoba przed podjęciem jakiejkolwiek czynności w zakresie posługiwania się znakiem towarowym, między innymi takich czynności, które mogą być objęte dyspozycją art. 305 u.p.w.p., powinna zasięgnąć informacji dotyczących prawa ochronnego udzielonego, bądź nie, na konkretny znak towarowy” ( () Marzena Kucharska-Derwisz „Prawnokarna ochrona prawa do znaku towarowego" Prok. i Pr 2006/3/70).